اخلاق و منش کوهنوردی  

  اخلاق کوهنوردی                                              

1- صعود به قله ها و فتح بلندی های كوهستان تنها يكی از اهداف كوهنوردی است و همه آن نيست مبادا كه در اين راه دچار لغزش و اشتباه شويد وساير اهداف ارزنده كوهنوردی را به فراموشی بسپاريد.

2- بحث اخلاق در كوهنوردی مقوله اي تفكيك ناپذير از اين ورزش است و برماست كه با فراست و دقت لازم اصول اخلاقی آن را فراگرفته ، در تمامی شئون فعاليتهايمان از آن بهره ببريم و آنها را بكار بنديم.

3- در كوه هرگز كسي برتری ، تفوق و اولويتی در شان و مقام نسبت به ديگران ندارد و تنها ميزان برخورداري از اخلاق و منش والای كوهنوردی است كه افراد را ممتاز و قابل تقدير يا احترام مضاعف مي گرداند.

4- برترين كوهنوردان بدون شك همان هايی هستند كه به درجات بالائي از استواری ، گذشت و توان ايثار دست يافته اند و موفقيت خود را جدای از موفقيت و سلامت ديگران نمي دانند.

5- از مهمترين انگيزه های دوستداران طبيعت كوهستان ، بهره گيری از سكوت و آرامش بی نظير كوه است. انسان در دامان طبيعت كوه ، راه عبور از تلاطم درون و چيره شدن بر ناآراميهای روحی و جسمی را می يابد.

6- بزرگترين و خطرناكترين دشمن يك كوهنورد ، غرور و تكبر است.

7- در شدائد و سختيهاست كه در بوته آزمايش قرار مي گيريم و صفات ارزنده اي چون فداكاری و ايثار معني پيدا مي كنند. در كوهنوردی به سبب شكل و نوع خاص ورزشي كه انجام مي دهيم ، به دفعات دراين آزمايش ناخواسته محك خواهيم خورد، پس با تقويت خصائل انسانی و والا سعي كنيم در اين گذر سرافراز و پيروز باشيم.

8- سكوت و آرامش كوهستان نقطه عطفی در اعطاي شانس تفكری دقيق تر درباره خود و جهان پيرامون است كه شايد بتوان از آن به عنوان برگ زرين دفتر كوهنوردی ياد كرد. درك صحيح و استفاده بهنجار از اين موهيت بزرگ نشانه شناخت و تلقی صحيح ما از طبيعت و بشر خواهد بود.

9- به ياد داشته باشيم كه در كوهنوردی برخلاف بسياري ورزشها ، تنها عشق و علاقه بيكران به طبيعت و كوهستان است كه آدمی را به بلندای كوهها و قله ها مي كشاند و در انتها نيز نه مدالی هست ، نه جام پيروزی و نه عنوان و تبليغی. پس پاس بداريم اين همه خلوص و زيبايی را و دوست بداريم كوهستان با صفا را.

10- آنگاه كه برفراز قله ای مي ايستيم ، غرور و منيت را از درون خود به در كنيم و از خداوند همه كوههای عالم كه رخصت نيل به چنين لحظه ای را به ما ارزانی داشته سپاسگذار باشيم.

11- تمامي كوهنوردان دنيا از هر نژاد ، رنگ و مذهبی براي محيط كوهستان احترام و ارزشي منحصر به فرد و خاص قائل هستند و اين همسانی ارزشمند در سراسر گيتی بدون ترديد ناشی از فضای بی نظير و روحانی حاكم بر كوههاست.
12- مهم تر از همه یک کوهنورد نمی تواند نسبت به عدم راستی و درستی بی تفاوت باشد، چشمان تیز بین و روح عمیق یک کوهنورد، لمس می کند آنچه که باید را.
ادامه دارد…

«فدراسیون بین المللی کوهنوردی و صعودهای ورزشی»

منشور اخلاقی UIAA

در 15اکتبر 1982، فدراسیون بین المللی کوهنوردی و صعودهای ورزشی در قالب بیانیه کاتماندو اصول بسیاری را در مورد کوهستان منتشر کرد.
با توجه به اینکه این بیانیه بر حفاظت از کوهستان ها، محیط، مردم و کشور میزبان تاکید می کند، ضروری به نظر می رسد که با توجه به رشد صعودها به مناطق کوهستانی بخشی از مضامین این بیانیه تحت عنوان منشور اخلاقی منتشر شود تا کوهنوردان قبل، در حین و بعد از برنامه از آن پیروی کنند.
بر اساس  طرح پیشنهادی کمیته کوهنوردیAUIA کمیته مرکزی منشور زیر را به صورت مشخص به سازمان های زیر مجموعه اش ابلاغ کرد و از همه آنها خواست در صعود هایشان از این منشور پیروی کنند.
بر طبق این منشور یک تیم کوهنوردی باید:
1- به قواعد کشور میزبان احترام بگذارد. این به این معنی است که قبل از ورود به کشور مقصد از قواعد آنان کسب اطلاع کرده و ابزار و خواست سازگاری با آن را ایجاد کند.
2- به بیانیه 1982 کاتماندو کاملا پایبند باشد.
3- روح ورزشی صعودها را حفظ کرده و با پیروی از اصول کوهنوردی سالم آن را ارتقا دهد.این به آن معنی است که:
*تاکتیک ها و حرکاتش را مطابق با پیشرفت هیمالیانوردی ترتیب دهد.
*از استفاده های تبلیغاتی و ابزاری خاص که در چارچوب برنامه نیستند خودداری کند.
*هرگونه استفاده مصنوعی از داروها حتی در جهت کسب موفقیت را نفی کند.
4- در طراحی تاکتیک ها و استراتژی های برنامه دقت شود به نوعی اتخاذ شوند که ایمنی همه افراد خصوصا پورترها، باربران ارتفاع بالا، اعضای تیم و افراد کشور میزبان کاملا حفظ شود.
5- دقت کند اعضای تیم از کشور میزبان تا حد امکان در فعالیت های فنی گروه مشارکت داشته باشند تا این مقدمه ای باشد برای افزایش دانش فنی آنها.
6- بعد از صعود گزارشی کاربردی، دقیق و توام با واقعیت از نحوه صعود، مشکلات بروز کرده، نتایج بدست آمده و هر اطلاع مفید دیگری ارائه دهد.
7- از تغییر و بزرگنمایی مسائل جهت اقبال عمومی چه در مقالات فنی صعود و چه در رسانه ها خودداری کند.
8- رفتار، چه بین هم تیمی ها، چه با افراد بومی و چه با سایر تیم ها بر اساس یگانگی و مشارکت همگانی باشد.
9- به حقوق سایر تیم ها احترام گذاشته و از استفاده بدون اجازه از ابزار آنها خودداری کند.
10- در پایان اقامت، در راستای روح بیانیه کاتماندو کوهستان را تا حد ممکن پاکیزه ترک کند، به خصوص در مورد جمع آوری طناب های ثابت و کمپ های ارتفاع بالا.